17-09-2010

De kerstquilt - Jennifer Chiaverini.

De kerstquilt
De kerstquilt: een heerlijke roman om in weg te dromen
Jennifer Chiaverini heeft al zeven boeken in de quiltclub-serie geschreven. 'De kersquilt' is de tweede roman dat van haar in het Nederlands verschenen is, na 'De quiltclub.'

In dit boek kruip je steeds meer in de huid van Silvia Compson, geboren Bergstrom. Na vijftig jaar woont ze weer in haar ouderlijk huis en ze is absoluut niet van plan om veel werk van de feestdagen te maken. Sarah Mc Clure, haar jonge quiltvriendin denkt daar totaal anders over. Na wat gekibbel krijgt ze Silvia zover om op zoek te gaan naar de kersversieringen op de oude rommelzolder.
Ze vinden een oude, niet afgemaakte kersquilt. 'Silvia ging op haar knieën naast de doos zitten. Ze had het gevoel dat ze iets geweldigs had ontdekt, werd bijna overheerst door een hevig gevoel van verlies. De kerstquilt. Ze was hem nooit vergeten…'Via deze flashbacks ontstaat er een nieuw, origineel verhaal over familietradities, vriendschap, rivaliteit tussen zussen, verraad en verlies met als eindresultaat begrip en vergeving. De oude kerstquilt is de rode draad door het hele boek heen.

Ik hou van dit boek. Het is origineel en de schrijfster heeft oog voor detail. De stijl doet warm en trefzeker aan; de dialogen verlopen zonder horten en stoten. (complimentje voor de vertaalster).
Silvia heb ik in mijn hart gesloten.
Waar ik echt heel nieuwsgierig naar werd en wat ik persé wilde weten was: Wie nam de rood met gouden ster weg?
De kerstquilt is in het bijzonder geschikt voor iedereen die houdt van boeken met een geheim.

Mooie uitspraak: ‘Een quilt hoeft niet volmaakt te zijn, evenmin als een familie, maar je mag er niets uit weglaten.

Avondtij - Cindy Martinusen.

Avondtij.
De auteur van dit boek, Cindy Martinusen, woont samen met haar man en drie kinderen in Noord- Californië. Ze heeft meerdere boeken op haar naam staan en reist voor onderzoek geregeld naar Europa. Naast schrijven houdt Cindy erg van sneeuw, skiën en is ze graag thuis bij haar gezin. Ze vindt het een uitdaging om een goed evenwicht te zoeken tussen het schrijven, workshops geven en haar verantwoordelijkheid als vrouw en moeder.

Avondtij is een mooi vormgegeven boek. Het heeft een romantische omslagillustratie en een goede, regelmatige bladspiegel.
Cindy Martinusen vertelt een indringend verhaal over liefde en bedrog, afscheid nemen en aanvaarding. De belangrijkste personen in deze roman zijn: Carrie, haar man Jason en de zevenjarige Eddie. Lauren en Graham Michaels spelen ook een hoofdrol. Omdat Carrie niet lang meer te leven heeft gaat haar hartsvriendin, Lauren, op zoek naar een voorwerp dat een belangrijke rol in dit boek speelt.
‘Alles wat ik nodig heb, is informatie. Ik zou hier niet staan als het niet nodig was. Je hebt iets achtergelaten in Italië, weet je nog?’
Heden en verleden lopen in elkaar over door middel van indringende flashbacks. Telkens wordt er een tipje van de sluier opgelicht, zodat er vanuit verschillende verhaallijnen zicht komt op de pijnlijke afsluiting van een romantische vakantie in Italië.
Die zomer. De pijn van een voorbijgegaan seizoen. Slechts een paar maanden die haar (Carrie), zoveel jaren later nog achtervolgden…
Onder het lezen stapelen de vragen zich op. Waarom liet Graham Carrie in de steek? En vooral: wat voor duister geheim droeg deze mysterieuze Ier met zich mee?
Avondtij is een indrukwekkend boek. Wat mij het meeste trof was de gevoelige beschrijving van Carries worsteling met haar ziekte. Het zette me stil bij de broosheid van mijn eigen leven. Als ik wist dat mijn leven ten einde liep, wat zou ik dan nog willen doen? Carries aanvaarding van ‘Gods weg met haar’ raakte me diep.

Sterrenhemel - Ann Tatlock.

Sterrenhemel.
Sterrenhemel is een hartverwarmend boek over Nova Tierney. Het is het verhaal over de teleurstellingen in het leven en de weergaloze trouw van een klein meisje. De geschiedenis speelt zich af in de onzekere jaren na de tweede wereldoorlog; het neemt je mee naar de periode dat Nova negen jaar oud is. Ze woont met haar moeder en veertienjarige broer, Dewey, in het pension dat gerund wordt door haar tante Dortha. Een vader heeft ze niet meer. Hij stierf in de armen van een andere vrouw. Nova houdt zielsveel van haar broer. Ze vindt het geweldig om hem over zijn dromen te horen praten en droomt met hem mee over zijn wens de eerste man op de maan te zijn. Vaak kijken ze vaak door zijn oude telescoop naar de sterrenhemel. Ze is graag bij hem maar op de noodlottige dag mag ze niet met hem mee. Hij gebiedt haar thuis te blijven want hij gaat tegen moeders wil gaat zwemmen met zijn vrienden. Die ene ongehoorzaamheid verandert het leven van hen allemaal. Dewey krijgt polio en moet naar ziekenhuis. Hij wordt zo ziek dat hij niet meer zelfstandig kan ademen. Er wordt gevreesd voor zijn leven. Nova blijft achter en zoekt troost bij Josef, één van de mensen in het pension. Het is een karakteristieke man met veel littekens op zijn gezicht...en in zijn ziel. Zijn hele familie is omgekomen, toen de Nazi's zijn geboorteland Polen bezet hielden. De grote vraag is: Hoe kan Josef nog steeds geloven dat God genadig is en goed, na alles wat hij gezien en meegemaakt heeft tijdens zijn verblijf in dat afschuwelijke concentratiekamp?

Ik wil natuurlijk niet alles verklappen. Het is wel belangrijk dat je weet dat dit boek een goed boek is; niet zoetsappig maar insperend zonder prekerig over te komen. In tegenstelling tot andere romans is dit geen 'nog lang en gelukkig' verhaal. Het is een boek over mensen, waarvan zelfs de bewonderigenswaardigste gebreken heeft. Wat ik een keer las over deze auteur Ann Tatlock is waar: Zij laat zien dat sommige goede mensen altijd bij ons zijn; hun bezieling is er - zelfs nadat ze zijn 'verdwenen.'
Deze roman raakt het hart. Het enige minpuntje, voor een lezer die liever een kant en klare hap wil, is dat deze roman geschreven wordt als flashback. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Het sterfbed van Nova's moeder helpt haar om vrede te krijgen met het verleden en de toekomst hoopvol tegemoet te gaan.
                     

Ann Tatlock
 De achternaam van Anns man is Blank en die van haar vader Shurt. Waarom nam  de begaafde auteur dan de naam Tatlock aan? Uit een interview blijkt dat het de meisjesnaam van haar moeder is. Na het overlijden van haar moeder, besloot Ann als een soort eerbetoon deze naam te dragen.
Ann Tatlock doet er gemiddeld 18 maanden over om een boek te schrijven. Wat voor soort boeken ze schrijft? Zelf weet ze daar geen goed antwoord op. Haar boeken zijn zowel hedendaags als historisch. De beste zouden ze misschien 'inspirerend' te noemen zijn. Ze schrijft boeken over mensen

Toen ik haar onlangs een complimentje gaf over haar boek mailde ze terug:
Thank you so much for your kind words, Aritha! I have to admit that I'll Watch the Moon is one of my personal favorites. I'm so happy to know you're enjoying it.

Voor andere boeken van Ann Tatlock: 
http://www.depelgrim.nl/contents/nl/d1831_Ann_Tatlock.html